Szwajcarski nóż oficerski

Szwajcarski nóż oficerski został opatentowany 12 czerwca 1897 roku. Początkowo składał się z dwóch ostrzy , korkociągu, szydła, otwieracza do puszek i śrubokrętu. Obecnie ten wielofunkcyjny scyzoryk produkowany jest w rozmaitrych odmianach przez dwie firmy rodzinne ze Szwajcarii: Wenger i Victorinox. Produkują one jedyne oryginalne szwajcarskie noże oficerskie, używane przez armię szwajcarską. Victorinox przejął w 2005 roku firmę Wenger, ale zachował jej markę.

Modele, które wyprodukowano  w ciągu ostatnich stu lat zawierały rozmaite narzędzia: nożyczki, otwieracz do butelek, piłkę drewnianą, śrubokręty i specjalizowane ostrza. Były wyposażone również w bardziej wymyślne dodatki, jak: lupa, zegar z budzikiem, latarka, wysokościomierz, czy nawet odtwarzacz mp3 i pamięć flash. Współczesne modele zawierają drobne akcesoria ukryte w wycięciach okładek rękojeści. Mogą to być: pęseta, plastikowa wykałaczka czy długopis. Najbardziej złożonym modelem był wyprodukowany w 2007 roku nóż Wenger składający się z 87 narzędzi i 141 funkcji.

Przez lata również okładki rękojeści uległy zmianom – drewniane zostały zastąpione okładkami z tworzywa sztucznego (celidoru) lub aluminium. Okładki większości modeli szwajcarskich noży oficerskich są koloru czerwonego.

Przez lata powstało wiele kopii i imitacji popularnych szwajcarskich noży oficerskich. Odbiegają one jednak znacznie od jakości oryginału. W Polsce produktem imitującym SNO był Gerlach NK-624.

Firma Victorinox miała i ma w swojej ofercie kilkaset modeli i wariantów szwajcarskiego noża oficerskiego i narzędzi pokrewnych. Przez ostatnie dziesięciolecia powstało wiele noży i narzędzi wywodzących się z SNO, np. miniaturki w formie breloczka do kluczy, większe noże składane wyposażone w blokadę, czy SNO w formie karty kredytowej.